زنده کردن خاطرات من و تو

امروز 19 خرداد 1392 و من دلتنگتر از همیشه. چون گوشیت خاموشه ، چون یدفه خاموشش کردی.

چون شماره خط جدیدتو به من ندادی چون دیگه نمیتونم ببینمت چون دیگه رفتی. رفتی که رفتی...

خوش بخت شی عشق نازم. خوشبخت شی، همیشه این آرزوم بوده

چقدر نزدیکه خاطراتم. انگار همین دیشب بود که توی مغازه تو بغلم خوابیده بودی

چقدر احساسای خوبم نزدیکه  چقدربا دیدن نوشته هامون یاد اون روزا نزدیک تر شد واسم

چقدر حسرت خوردم

اینم شعرایی که توی همین وبلاگ ی بار واست گذاشته بودم

.

.

.

پنج شنبه  29/10/1390..... روز مرگ....روز جون دادن... روز اشک ریختن... روز غم.... شروع تنهایی... روز جدایی... روز خداحافظی...

با تمام زیباییش روز خیلی سختی بود

روزی بود که دیگه نمیتونستم جلوی اشکامو بگیرم، حتی جلو مردم اشکام میومد رو صورتم

میدونم یه روز مثل سگ پشیمون میشم...

 کوله بار سفرت رفت و نگاهم را برد

نه تو دیگر هستی

نه نگاهی که در آن دلخوشی ام سبز شود

سایه می داند که به دنبال نگاهت همچو ابر سر گردانم

هیچ کس گمشده ام را نشناخت

تابش رایحه ای خبر آورد کسی در راه است

چشمی از درد دلم آگاه است

تو مرا می فهمی

من تو را می خواهم

و همین ساده ترین قصه ی یک انسان است

تو مرا می خوانی

من تو را ناب ترین شعر زمان می خوانم

و تو هم می دانی

تا ابد در دل من میمانی...

شبیه برگ پاییزی ، پس از تو قسمت بادم
خداحافظ ، ولی هرگز نخواهی رفت از یادم
خداحافظ ، و این یعنی در اندوه تو می میرم
در این تنهایی مطلق ، که می بندد به زنجیرم

خداحافظ ، تو ای همپای شب های غزل خوانی
خداحافظ ، به پایان آمد این دیدار پنهانی
خداحافظ ، بدون تو گمان کردی که می مانم
خداحافظ ، بدون تو یقین دارم که میمیرم...

***********

حالا بعد دوسال اومدم اینجا، سال 93،  اومدم اینجا چون یادم میاد خودت گفتی هروقت نتونستی پیدام کنی بیا همین جا

نمیدونم تو اصلا یادت هست. اصلا یادت هست که من نیستم....